ร่างเล็กรูปร่างบอบบางราวกับผู้หญิงร่างขาวจั๊วราวสำลีแต่หากเขาคือผู้ชาย
ผมสีน้ำตาลทองระต้นคอขับให้ใบหน้าของร่างเล็กดูหวาน ตาเรียวเล็ก ปากเชอร์รี่ที่แสนน่าลิ้มลองทำให้ อี จุนโฮ
ดูสวยยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก
จุนโฮในขณะนี้เหลือเพียงกางเกงชั้นในสีเพียงตัวเดียวในห้อง
ใบหน้าหวานหน้าบึ้งคิ้วขมวดแทบจะเป็นปม
ขาเรียวขาวเดินไปทั่วห้องเพื่อหาชั้นในตัวโปรดที่ตอนนี้ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย
“ให้ตายเถอะ
หายไปไหนนะ จำได้ว่าวางไว้ตรงนี้นี้นา เฮ้อ ชั่งเถอะ” ริมฝีปากสีแดงจิ้มลิ้มบ่นขมุบขมิบคนเดียวภายในห้อง
ก่อนจะเกี่ยวกางเกงชั้นในตัวสุดท้าย
สะโพกงอนงามหันหลังให้ประตูห้องพรางดึงชั้นในสีดำลงด้วยก่อนจะโยนมันลงตะกร้าผ้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเสีย
โดยไม่สังเกตสักนิดว่าประตูห้องไม่ได้ปิดสนิทอย่างที่เจ้าของห้องคิดไว้
ณ บ้านหลังหนึ่ง
“ แอ๊กกกกกก
โอ้ยยยยยยย”
เสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังขึ้นด้วยความเจ็บปวดบริเวรด้านหลัง
“เกะกะ!!
อย่ามายืนบื้อแถวนี้สิไอ้ ชานซอง” จุนโฮเอ่ยเสียงเรียบหลังจากที่เขาพึ่งถีบหลังไอ้ชานซองไป
ใครใช้ให้มายืนขวางทางเดิน!
“อ้า ขอโทษครับ คุณพี่
ฮ่าๆๆ ซี๊ดดด เจ็บ” ชานซองหัวเราะให้กับพี่ชายตัวเล็ก
ก่อนจะยืนลูบหัวแล้วหัวเราะแฮะๆไปให้แทน พร้อมกับเอามือเท้าสะโพกตัวเองลูบไปมาด้วยความเจ็บ
“หัวเราะอะไรของนาย ไอ้ชานซอง น่ารังเกียจชะมัดนายนะ” เบ้ปากร่างสูงของน้องชายที่ตอนนี้ยืนขึ้นเต็มความสูง
“หึ” ตากลมโตกวาดไล่มองร่างพี่ชายร่างเล็กได้ด้วยความหื่น
ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นคนที่เกรงกลัวพี่ชายร่างเล็กเหมือนเดิม
อี จุนโฮ และ ฮวาง ชานซอง เป็นฝาแฝดกัน
เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขเดียวกัน และจุนโฮเป็นพี่ชานซองแค่ 5 นาทีเท่านั้น จุนโฮเลือกที่จะให้นามสกุลของแม่และชานซองเลือกใช้นามสกุลของพ่อแทน
และหน้าตาของทั้งคู่ก็ไม่มีโคลงหน้าเหมือนกันสักนิด จุนโฮจะออกใบหน้าสวยราวเด็กผู้หญิงและตัวเล็กๆบอบบาง
ส่วนชานซองจะสูงอกผายใบหน้าหล่อเหลาทั้งคู่จึงแตกต่างกันมาก รวมถึงนิสัย ใช่!
และจุนโฮเกลียดชานซองมาก
เกลียดโดยไม่ทราบสาเหตุ แค่ชานซองเดินมาใกล้ก็รังเกียจจะตายอยู่แล้ว! พ่อและแม่ของพวกเขาก็หนักใจมากแต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรแต่สายใยของแฝดไม่มีวันขาดกัน
เรื่องนั้นท่านรู้ดี จึงไม่ได้ก้าวกายมากนัก
ชานซองเห็นพี่ชายตัวเล็กนิ่งไปสักพัก ก่อนจะยื่นมือไปจับบ่า
ยังไม่ทันได้วางเต็มแรงก็ถูกแรงตบมือแกร่งจากร่างเล็กของพี่ชายเสียก่อน
“อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ”
ตบมือแกร่งของน้องชายออกจากบ่าแล้วเดินออกจากตรงนั้นทันที
‘น่ารังเกียจซะหลือเกิน
เวลาไอ้บ้านั้นมองด้วยสายตาน่ารังเกียจแบบนั้น… มีพี่น้องแบบนี้มันทำให้จุนโฮคนนี้ดูตกต่ำชะมัด”
ได้แต่สบถในใจ
เดินปึงบังออกไป
ชานซองยืนยิ้มมุมปากด้วยความเจ้าเล่ห์
ให้กับพี่ชายที่น่ารักของเขาที่พึ่งเดินออกไป อ่า จุนโฮน่ารัก น่า…. เหลือเกิน หึ ก่อนจะพาตัวเองกลับห้องบ้าง
บ่ายวันหนึ่ง
“ดูแลบ้านให้เรียบร้อยละ จุนโฮ ชานซอง ถ้ามีอะไรฉุกเฉินก็ติดต่อเข้ามาได้ทุกเวลาเลย อ้อ….. แล้วอีกอย่างหนึ่ง
จนกว่าพ่อกลับแม่จะกลับ อย่าทะเลาะกันนะ อยู่ด้วยกันดีๆละรู้ไหม”
ผู้เป็นแม่เอ่ยปากสั่งลูกชายทั้งสองที่อยู่บ้าน
เพราะทั้งคู่จะต้องเดินทางไปดูงานที่ต่างประเทศเป็นเวลา 1 อาทิตย์
จึงกังวลไม่น้อยที่เจ้าแฝดสองคนที่ไม่ถูกกันนี้ต้องอยู่บ้านที่ไม่มีพวกเขาทั้งคู่อยู่
“เข้าใจแล้วครับคุณแม่” จุนโฮรับปากอย่างช่วยไม่ได้
ถาหากไอ้ชานซองไม่มายุ่งกับเขา เขาก็ไม่ทะเลาะกับมันหรอก
“วางใจได้เลยครับ
พวกเราไม่ทะเลาะกันหรอก” ชานซองเอ่ยปากพูด
ร่างสูงยิ้มร่าเริงสดใสแล้วโบกมือบายๆคุณพ่อกับคุณแม่ที่กำลังสตาร์ทเครื่องที่พร้อมออกเดินทางแล้วในเวลานี้
“งั้นพ่อกับแม่ไปก่อนนะจ๊ะ”
“เดินทางปลอดภัยนะครับ
คุณพ่อคุณแม่”
เมื่อคุณพ่อกับคุณแม่ไปแล้ว จุนโฮก็ไม่จำเป็นต้องอยู่กับไอ้ชานซองตรงนี้
ร่างบางราวผู้หญิงเดินเข้าห้องแล้วจัดการล็อคห้องทันที ร่างบางล้มตัวลงที่นอนนอนเล่นโทรศัพท์เครื่องหรูของตัวเองก่อนจะคิ้วขมวดด้วยความรำคาญกับเสียงเคาะประตูหน้าห้อง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ปัทโธ่เว้ย!!
เคาะอะไรนักหนา
มีอะไรก็ว่ามา!!!!!!” จุนโฮตะโกนออกไปอย่างหัวเสีย
ก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้น้องชายที่ยืนยิ้มโรคจิตเดินเข้ามา
“ขอโทษครับคุณพี่
คือผมมีอะไรบางอย่างให้คุณพี่ดู” พร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ้มให้พี่ชายตัวเล็ก
“อะไร?
รีบๆให้ดูแล้วรีบๆออกไปเลย” จุนโฮเดินไปนั่งบนเตียงแล้วไขว่ห้างมองดูน้องชายที่ยิ้มเหมือนโรคจิตแล้วเชิดหน้าขึ้นราวกับแขยงหน้าเต็มทน
ชานซองแสะยิ้มแล้วเดินไปใกล้ๆพี่ชายตัวเล็กที่นั่งอยู่ก่อนจะล้วงเอาโทรศัพท์มือถือของตัวเองมาแล้วเปิดคลิปให้พี่ชายของตัวเองได้ดู
“!!!!!!!!!!!....... นี้มัน!?”
‘อ๊าส์
จะเสร็จแล้ว อ๊าส์’ เสียงครางหวานหูดูสุขสมลอดผ่านลำโพงโทรศัพท์มือถือ จุนโฮเบิกตาขึ้นด้วยความตกใจ เขาจะไม่ตกใจเลยหากในคลิปนั้นไม่ใช่เขา
เขาที่กำลังช่วยตัวเอง!!!!!
“อะ ไอ้ชานซอง!! เอามือถือมา!!!!!!” จุนโฮลุกขึ้นหมายจะเข้าไปแย่งมือถือของชานซอง แต่ต้องคิดเมื่อชานซองรวมข้อมือเขาด้วยแขนข้างเดียวก่อนจะกดเขาลงเตียงแล้วขึ้นคร่อมทันที
“ฟังคำขอร้องขอผมก่อนไม่ได้หรอ?”
“อย่ามาล้อเล่นน่า ฉันไม่ฟังคำขอร้องของแกหรอก! ปล่อยฉันเดียวนี้ไอ้ชานซอง!!!!!!”
“คุณพี่ ถ้าคุณพี่ไม่ฟังคำขอร้องของผม ผมจะเอาคลิปของคุณพี่ไปเปิดเผยต่อหน้าสาธารณชน
จะเป็นยังไงน๊า ถ้าทุกคนได้เห็นพี่ชายที่น่ารักของผมช่วยตัวเอง
”
“……………” จุนโฮตกใจเล็กน้อย มันไม่ดีแน่หากชานซองเอาคลิปเขาไปเผยแพร่
เขารู้ว่าชานซองทำจริงแน่นอน
“อันที่จริงผมก็ไม่อยากให้ใครเห็นภาพพี่ชายที่น่ารักของผมซักเท่าไหร่หรอก
แต่คุณพี่ไม่ฟังคำขอร้องของผมเลย”
“กะ แก! ถ้าฉันยอมฟังแล้วแกแน่ใจนะว่าเรื่องมันจะจบลงแค่นั้น!?” จุนโฮกัดริมฝีปากแน่นจนมันห่อเลือดด้วยความเจ็บใจ
เกลียด รังเกรียจไอ้ชานซองเหลือเกิน!
“จบแค่นั้นดีหรือเปล่าน๊า” ชานซองโยนโทรศัพท์ไปหัวเตียง
โดยที่มือยังไม่ปล่อย จมูงโด่งกดคงสูดความหอมจากลำคอระหงของพี่ชายตัวเล็กเพื่อปลุกอารมณ์ไปพรางๆ
“อ อะ ถะ ถ้าอย่างนั้น คำขอร้องของแกคืออะไร!?” จุนโฮถามเสียงสั่นพรางหลีกเลี้ยงจากสัมผัสของชานซองที่เริ่มลุกล้ำแต่เมื่อยิ่งหลีกหนีก็ยิ่งเปิดโอกาศให้ชานซองสูดกลิ่นหอมจากร่างเล็กของพี่ชายได้มากขึ้น
“ถ้าอย่างนั้นผมขอจูบคุณพี่ได้ไหมละครับ!?”
“ไม่! กะ แก อุ้บ” ยังไม่ทันได้เอ่ยคำด่า
ชานซองก็ประกบปากจิ้มลิ้มที่ต้องการมานานนั้นทันที
คราวนี้แหละเขาจะปราบพยศของพี่ชายให้กลายเป็นแมวน้อยเชื้องๆครางใต้ร่างเขาแทน
ชานซองดูดดึงกลีบปากบางจนมันบวมเปล่ง ปากยักกัดปากจุนโฮเล็กน้องเพื่อให้อีกคนเปิดปาก
ก่อนจะลุกล้ำตักตวงความหวานไปทั่วโพรงปากจนน้ำใสๆไหลย้อยออกมาจากมุมปากของทั้งคู่
ชานซองผละออกจากจุนโฮเมื่อรู้สึกถึงแรงทุบ ก่อนจะกดจูบเข้าไปอีกครั้ง
มือหนาเลิกเสื้อที่แสนเกะกะออกจากร่างบางไปจนเผยผิดเนียนและติ่งไตสีชมพูน่ารักทั้งสองข้าง
มือหนาของชานซองเลื่อนขึ้นไปสะกิดก่อนจะเค้นและขยี้ตรงส่วน
“อืออ อะ
อย่าบีบ”
จุนโฮหอบหายใจเข้าปอดรัวๆหลังจากปากเป็นอิสระแต่ก็ต้องมาเสียววูบวาบระหว่างหน้าอกและจุดอ่อนไหวที่ชานซองค่อยแกล้ง จุนโฮปัดป่ายมือของชานซองออกจากตัวก่อนจะถูกมือหนาจับรวบขึ้นไปอีก
ร่างเล็กกัดฟันด้วยความเจ็บใจ รังเกียจ
แต่ร่างกายกลับตอบรับความรู้สึกดีเมื่อชานซองสัมผัส
เขาไม่คิดว่าไอ้น้องชายของเขาจะจูบร้อนแรงขนาดนี้!
ชานซองผละออกจากตัวจุนโฮเล็กน้อยเพื่อถอดเสื้อและกางเกงรวมถึงชั้นใน
โชว์ความเป็นชายที่ชูชันต่อหน้าจุนโฮ ก่อนจะแหวกขาจุนโฮให้กว้างขึ้นแล้วสอดตัวเข้าไปตรงกาง
จัดการถอดเสื้อผ้าร่างบางจนหมดเผยให้เห็นแกนกายสีหวายที่ขนาดพอเหมาะมือ
ชานซองก้มลงจูบร่างเล็กอีกครั้งก่อนจะเลื่อนลงมาลำคอระหงสร้างรอยรักไปทั่วลำคอและแผงอก
ลิ้นสากดูดดึงติ่งไตทั้งสองข้างจนบวมเปล่งเป็นสีแดง
“ อะ อะ”
จุนโฮแอ่นอกรับชานซองอย่างเผลอตัวจนลืมไปแล้วว่าเกลียดน้องชายตัวเองเพียงใด
ตอนนี้หัวสมองขาขาวโพลนมีแต่ความรู้สึกกระสันอยากได้แทน
มือหนาเลือนมากอบกุมแกนกายสีหวานก่อนจะรูดขึ้นลงในขณะที่ลิ้นหนาก็ยังดูดเลียติ่งไตไม่ห่าง
ผละออกจากหน้าอกร่างบางก็ยิ้มอย่างภูมิใจกับผลงาน
ตัวของจุนโฮแดงไปด้วยรอยรักด้วยฝีมือเขา
เลื่อนใบหน้าจูบลงมาเลื่อนๆจนถึงแกนกายก่อนจะเลียแล้วอมเข้าไปทั้งแท่งแล้วดูดราวกับไอติมแสนอร่อย
“อ่าส์ ซี๊ดดดดดดดด ชานซอง อ่าส์” มือเรียวจิกลงบนผมที่ก้มขึ้นๆลงๆอยู่ตรงระหว่างขา
ไม่ลืมสวนสะโพกไปในโพรงปากที่กำลังดูดกลืน ก่อนจะรู้สึกว่าใกล้เสร็จเต็มที
“อะ อะ มะ ไม่ไหวแล้ว” จุนโฮใกล้จะเสร็จแล้วแต่ต้องชะงักเพราะชานซองจู่ๆก็หยุดทำเสียดื้อๆ
“อย่าพึ่งสิครับคุณพี่” ว่าแล้วก็สอนนิ้วเข้าไปช่องทางด้านหลังที่ปิดสนิทแต่ขมิบรออย่างเชื้อเชิญ
“อะ เจ็บ เอาออกไป”
มือเรียวดันมือชานซองออกไปแต่นั้นก็ไม่เป็นผล
ชานซองขยับนิ้วไปเรื่อยๆจากหนึ่งเป็นสองจากสองเป็นสาม เมื่อช่องทางเริ่มคุ้นเคย
ร่างเล็กก็ครางอีกครั้ง เสียงครางพี่ชายของเขานะเพราะกว่าเสียงด่าเป็นไหนๆ
นิ้วยาวกดหาจุดกระสันจนจุนโฮครางเสียงดังขึ้นเขาถึงรู้และเน้นย้ำกระแทกนิ้วลงไป
“อ่าส์ แรงๆเลย อ่าส์” ตอนนี้จุนโฮคงลืมไปแล้วว่ารังเกียจชานซองขนาดไหน
“คุณพี่น่าเอามากเลยรู้ตัวบ้างไหม อ่า ผมเริ่มไม่ไหวแล้ว ซี๊ด
นี้ขนาดยังไม่ได้เข้าไปในตัวคุณพี่ผมก็จะเสร็จแล้ว”
ชานซองดึงนิ้วออกพรวดเดียวจนจุนโฮคิ้วขมวด ก่อนจะรูดรั้งแกนกายของตัวเองแล้วถูไถไปทั่วปากทางที่กำลังขมิบเชิญชวน ชานซองกดเข้าไปแค่สวนหัวก็รู้สึกแทบแตก
ช่องทางของจุนโฮดูดจนเสียวไปหมด ตัดสินใจแทงเข้าไปพรวดเดียวจนจุนโฮหวีดลั่น
“อ๊า เจ็บบบบ” น้ำตาไหลออกจากเรียวตาสวย
“อย่าเกร็งสิครับคุณพี่” ชานซองจูบซับน้ำตาบนพวงหน้าก่อนจะมอบจูบอันเร้าร้อนให้
แกนกายที่แช่ไว้เริ่มขยับเมื่อช่องทางเริ่มคุ้นเคยย ขยับนาบเนิบก่อนจะเปลี่ยนเป็นรุนแรง
กระแทกเน้นย้ำจนจุนโฮครางดังลั่นบ้าน
“อ๊า ซี๊ดดดดดดดดดด อ่าส์ ชานซอง อะ อะ อะ”
“ซี๊ดดดดดดดด ขอคุณพี่ตอดรัดผมแน่นชะมัด อ่าส์ เสียงคุณพี่หวานจังครับ
เพราะฉะนั้นผมจะมาเอาคุณพี่ทุกวันเลย” ไม่พูดเปล่า
เอวสอบควงแท่งเอ็นเข้าออกก่อนจะจับจุนโฮให้อยู่ในท่าคลานเข่าทั้งๆที่แกนกายยังเชื้อม
“อ่า ล ลึก อ่า เสียว อ่าส์ ซี๊ดดดด”
“อ่า จุนโฮ” มือหนาเอื้อมไปจับแกนกายคนตัวเล็กด้านหน้า
ก่อนจะรูดเร็วๆ
เพราะตอนนี้พี่ชายของเขาอาจจะใกล้เสร็จเต็มทีแล้วดูจากช่องทางที่ตอดแน่นกว่าเดิม
“อะ อะ อะ ชานซอง ฉะ
ฉันจะไปแล้ว อ่าส์” จุนโฮกระตุกก่อนจะปล่อยน้ำสีขาวขุ่นลงเตียง
“ซี๊ดดดดด ใกล้แล้ว จุนโฮ อ่าส์” ชานซองซอยถี่ด้วยความเร็วก่อนจะเน้นย้ำสองสามทีแล้วปล่อยน้ำขาวขุ่นเข้าช่องทางจนมันไหลเปื้อนโคขาขาวไปหมด
“แฮ่กกกกกๆ อะ อือ พอ”
“คุณพี่ครับ จนกว่าคุณพ่อกับคุณแม่จะกลับมาพวกเรามาทำความสนิทสนมกันให้มากกว่านี้เถอะนะครับ”
จากนั้นจึงเริ่มขยับสะโพกอีกครั้ง
“อ่าส์”
“ผมจะเอาคุณพี่จนกว่าคุณพ่อคุณแม่จะกลับมา”
“กลับมาแล้ว ลูกๆไม่ได้ทะเลาะกันใช่ไหมจ๊ะ !?” ผู้เป็นแม่เอ่ยถามลูกชายทั้งสองที่ตอนนี้จุนโฮยืนกอดแขนชานซองแล้วเอาหัวถูไถราวออดอ้อนแล้วยิ้มจนตาหยี่ส่งไปให้ผู้เป็นแม่
“แน่นอนครับคุณแม่
พวกเราอยู่ด้วยกัน และเข้ากันได้ดีครับ คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วง” ชานซองเอ่ยบอกแทนพี่ชานร่างเล็กที่เอาแต่อ้อน
“งั้นก็ดีแล้วจ๊ะ
เข้าบ้านกันเถอะ”
ทั้งสองเดินเข้าบ้านไปโดยให้ลูกชายทั้งสองเดินตามไปโดยไม่ทันสังเกตอะไรเลย
“อ้อนแบบนี้
จะเอาอะไรครับเมีย”
ชานซองเปลี่ยนสถานะให้พี่ชายตัวเล็ก
นั้นเรียกเสียงหัวเราะจากร่างเล็กได้เป็นอย่างดี
“เอาผัว คิคิ”
ก่อนจะปล่อยแขนจากชานซองแล้วเดินตบก้นตัวเองเข้าบ้านโดยไม่ลืมทำหน้ายั่วยวนส่งไปให้
“หึหึ”
คืนนี้หวังว่าคงจะได้นอนนะจุนโฮ!
จบ.
ฟิคชั่ววูบค่ะ บรัย 55555555555555555
